آزمون آنلاین درس 17 فارسی ششم

1

گر نباشد اتاق و فرش حریر کنج مسجد خوش است، کهنه حصیر

2

که ای امیدبخش دوستداران فروغ مهفل شب زنده داران

3

پسری را پدر وثیّت کرد کای جوانمرد یادگیر این پند

4

مهدی آخر الذّمان باشد صاحب خاتم سلیمانی

1

تویی که همت تو هست بحر بی پایان تویی که دولت تو هست چرخ بی پایان (بحر: دریا)

2

سعدیا عمر گران مایه به پایان آمد همچنان قصه‌ی سودای تو را پایان نیست (سودا: عشق)

3

در محیطی که ما در آن غرقیم هیچ پایان مجو که پایان نیست

4

ندارد درد من درمان دریغا ندارد راه ما پایان دریغا

1

حکایت

2

لطیفه‌ی ادبی

3

ضرب المثل

4

توصیف

1

گفتی به غمم بنشین یا از سر جان برخیز فرمان برمت جانا، بنشینم و برخیزم

2

شادی ندارد آن که ندارد به دل غمی آن را که نیست عالم غم، نیست عالمی

3

این که گاهی می زدم بر آب و آتش خویش را روشنی در کار مردم بود مقصودم، چو شمع

4

همه شب خیال رویت گذرد به چشم سلمان که خیال دوست داند، شب تیره آشنا را

1

ملخی را ده برابر خود برداشته: ملخ را ده بار برداشته است.

2

ملخی را ده برابر خود برداشته: ملخی را ده بار بلند کرده و بر زمین گذاشته.

3

باری را به این گرانی چون می کشد: باری که اینقدر گران است، آن طور می کشد.

4

باری را به این گرانی چون می کشد: بار به این سنگینی را چگونه می کشد و تحمل می کند؟

1

کتب، کتاب

2

حکما، حاکم

3

علما، علیم

4

ملل، ملّت

1

خرد را تو روشن به سر کرده ای چراغ هدایت تو بر کرده ای (تشبیه)

2

همه آفریده‌ست بالا و پست تویی آفریننده‌ی هرچه هست (تضاد)

3

برگ درختان سبز در نظر هوشیار هر ورقش دفتریست معرفت کردگار (تشخیص)

4

گفت: «به من چیزی بیاموز، شیخ» به اشک نشست (کنایه)

1

مارا از علم خویش بهره دادی.

2

راست گفتن پیشه گیرید که روی را روشن دارد.

3

از من چه رنج آمد تو را که چنین تنگ دل گشتی؟

4

ستاره‌ی روشن ما بودی که ما را راه راست نمودی.

1

چست و چالاک

2

دروغ‌زن و دروغ‌آزمای

3

زاد و سن

4

دریغ و زینهار