آزمون آنلاین درس18 فارسی دهم

1

زاهدان را نرسد غیبت رندان کردن عیب باشد برما غیبت ایشان کردن

2

در راه عشق فاصله قرب و ُبعد نیست میبینمت عیان و دعا میفرستمت

3

کی رفته ای ز دل که تمّنا کنم تو را کی بوده ای نهفته که پیدا کنم تو را

4

تو نه مثل آفتابی که حضور و غیبت افتد دگران روند و آیند و تو همچنان که هستی

1

دیده هرچند گشودیم در اطراف جهان جز خدا هیچ ندیدیم همین است همین

2

تنها حقیقتی تو و غیر از تو نیست هیچ ای لعل ناب و زلف کجت آب وآتشم

3

گر خود نگرم وگر شما را بینم در هرچه نظر کنم خدا را بینم

4

جهان جمله فروغ نور حق دان حق اندر وی ز پیدایی است پنهان

1

تو دو دیده فروبندی و گویی روز روشن کو؟ زند خورشید بر چشمت که اینک من، تو در بگشا

2

رو چشم جان را برگشا در بیدلان اندر نگر قومی چو دل زیروزبر قومی چو جان بی پاوسر

3

آن جان و جهان آمد و آن گنج نهان آمد وان فخر شهان آمد تا پرده َدرد ما را

4

)تا دیده محو روی تو شد کامیاب شد شبنم به آفتاب رسید آفتاب شد

1

دیده صاحبب صیرت کی کند ادراک او؟ آنکه خلقی در خم زلفش پریشان گشته اند

2

پنهان ز دیده ها و همه دیده ها از اوست آن آشکارصنعت پنهانم آرزوست

3

گوش ها گنجینه گوهر شد از گفتار تو کس ندارد یاد یاقوت گهرباری چنین

4

شهری همه دیوانه و قومی همه سرمست آخر ز چه آن ماه نهان است ز ابصار

1

هزار سال تنّعم کنی بدان نرسد که یک زمان به مراد کسیت باید بود

2

باغ فردوس میارای که ما رندان را سر آن نیست که در دامن حور آویزیم

3

مکن ملامت رندان و ذکر بدنامی که هرچه پیش تو ننگ است پیش ما نام است

4

گر من از خار بترسم نبرم دامن گل کام در کام نهنگ است بباید طلبید

1

دلها اسیر گیرد، جان ها شکار سازد هرگز ندیده ام من زینسان سوار دیگر

2

گر خس و خار تعّلق نبود دامن گیر میتوان خیمه چو شبنم به چمن هر جا زد

3

در این جهان چو دوزخ اگر بهشتی هست که میتوان نفسی راست کرد تنهایی است

4

دلبر من که همه مهر جمالش دارند هست چون آیت رحمت که به فالش دارند

1

تو سلامت گزین که نام دلم از ملامت به هر زبان افتاد

2

عشق را روی در سلامت نیست راه عاشق به جز ملامت نیست

3

به جان و سر که نگردانم از وصال تو روی و گر هزار ملامت رسد به جان و سرم

4

بس ملامت ها که خواهد برد جان نازنین روز عرض از دست جور نفس ناپرهیزگار

1

نثر - نظم - نظم

2

نظم - نظم - نثر

3

نثر- نثر- نثر

4

نثر - نظم – نثر

1

دانه بی مغز کی گردد نهال؟ صورت بیجان نباشد جز خیال

2

به هر نظر بت ما جلوه میکند لیکن کس این کرشمه نبیند که من همینگرم

3

هرکه بی سیرت خوب است نکو صورت جز همان صورت دیوار مپندارش

4

فکرت من در تو نیست در قلم قدرت است کاو بتواند چنین صورتی انگیختن

1

از نگاه گرم روی یار را افروختیم ما ز خامی عاقبت در آتش خود سوختیم

2

طمع خام نشد ز آتش حرمان پخته گر به دوزخ برویم آرزوی حور کنیم

3

آتش نفسان قیمت میخانه شناسند افسرده دلان را به خرابات چه کار است؟

4

گر برآرد عشق دود از خرمن ما گو برآر چون خلیل از شعله باغ دلگشا دارد سپند