آزمون آنلاین فصل 4 زیست شناسی دوازدهم

1

سد جغرافیایی ارتباط بین جمعیت ها را قطع نماید.

2

انتخاب طبیعی با تغییر بر روی افراد، تداوم گوناگونی جمعیت ها را ممکن سازد.

3

در ابتدا رانش دگره ای (ژن) به شدت بر میزان تفاوت بین دو جمعیت بیفزاید.

4

کامه (گامت) هایی متفاوت (از نظر محتوی ژنی) با کامه (گامت) های طبیعی والدین به وجود آید.

1

1

2

2

3

3

4

4

1

افراد دارای ساختارهای همتا را دارای یک نیای مشترک می دانند.

2

ساختارهای آنالوگ را به عنوان شواهدی برای تغییر گونه ها در نظر می گیرند.

3

توالی های آمینواسیدی حفظ شدۀ پروتئین ها را فقط خاص افراد یک گونه می دانند.

4

معتقدند، اندام های وستیجیال در همۀ جانداران تکامل یافته، دارای نقش بسیار جزئی است.

1

1

2

2

3

3

4

4

1

اندکی از جهش ها، تأثیری فوری بر رخ نمود (فنوتیپ) دارند.

2

انتخاب طبیعی، ضامن بقای همۀ زاده های فرد سازگار با محیط است.

3

نوعی عامل تغییردهندۀ فراوانی دگره (الکل)ها، خزانۀ ژنی جمعیت را غنی تر می سازد.

4

فراوانی دگره ای (اللی)یک جمعیت، می تواند بر اثر رویدادهای تصادفی تغییر نماید.

1

جهش دگرمعنا برخلاف جهش بی معنا، به تغییر محصول حاصل از رونویسی می انجامد.

2

جهش دگرمعنا همانند جهش خاموش، به تغییر تعداد نوکلئوتیدهای ژن می انجامد.

3

جهش حذف همانند جهش بی معنا، به تغییر پلی پپتید ساخته شده می انجامد.

4

جهش خاموش برخلاف جهش حذف، منجر به تغییر در نوع آمینواسید می شود.

1

عوامل تغییردهندۀ تعادل جمعیت ها فعال می باشند.

2

امکان آمیزش میان افرادی با رخ نمود(فنوتیپ) یکسان وجود دارد.

3

احتمال وقوع تغییرات شدید در فراوانی نسبی الل(دگره)ها وجود دارد.

4

در پاسخ به هر تغییر محیطی، شانس بقا و زادآوری افراد افزایش می یابد

1

به وجود آمدن کامه )گامت( هایی متفاوت )از نظر محتوی ژنی( با کامه )گامت( های طبیعی والدین الزامی است.

2

انتخاب طبیعی با ایجاد تغییر در افراد، فراوانی دگره )الل(های جمعیت را تغییر می دهد.

3

در ابتدا رانش دگره ای، به شدت بر میزان تفاوت بین دو جمعیت می افزاید.

4

مانع جغرافیایی از شارش ژن، جلوگیری می نماید.

1

در اثر حوادث طبیعی رخ می دهد.

2

باعث خارج شدن جمعیت از حالت تعادل می شود.

3

در جمعیت هایی با اندازۀ کوچک تر تأثیر بیشتری دارد.

4

باعث سازگاری دگره (الل)های باقی ماندۀ جمعیت با محیط می شود.

1

عاملی که افراد سازگارتر با محیط را برمی گزیند، ممکن است ژنوتیپ فرد را در جمعیت تغییر دهد.

2

عاملی که خزانۀ ژنی جمعیت را غنی تر می سازد، ممکن است توان بقای جمعیت را در شرایط محیطی جدید بالا ببرد.

3

عاملی که خزانۀ ژنی دو جمعیت را شبیه به هم می کند، به طور حتم تعادل ژنی را در هر دو جمعیت برقرار می سازد.

4

عاملی که فراوانی دگره ای (اللی) جمعیت را بر اثر رویدادهای تصادفی تغییر می دهد، به طور حتم در جمعیت های بزرگ بیشترین تأثیر را دارد.