آزمون آنلاین درس12 فارسی یازدهم

1

چـرا رزم ُجـسـتـی ز اســفــنــدیــار کـه او هـسـت رویـیـنتـن و نامـدار

2

چـو ده سـالـه شـد در زمین کس نبود کـه یـارسـت بـا وی نـبــرد آزمــود

3

بر او (ضحاک) سال بگذشت مانا هـزار بـه فـرجـام کـار آمـدش خـواسـتـار

4

فــرسـتـاد مــوبــد بــدان هـا ســوار شتر خواسـت از دشـت جـهـرم هـزار

1

الف، ب، ه

2

ب، ج، د

3

ب، د، ه

4

الف، د، ج

1

بی قراری، همراه، مشهور، بینش

2

ناآرامی، عارضه، معروف، جالیز

3

نامدار، اسب تندرو، شعله ورشدن، بیماری

4

اضطراب، نزدیک به هم، پرآوازه، اسب تندرو

1

اعزاز، شایق، التهاب، مجّرد

2

تکریم، شایق، قبضه، معیار

3

اعزاز، مسرور، شراره، مجّرد

4

اقبال، فایق، التهاب، َسُبک

1

یکایـک بیـاراست با دیـو جنـگ نبد جنـگشان را فراوان درنگ

2

درفشی درفشان به سر بر به پای یکی پیکرش ببر و دیگر همای

3

بـدو گـفـت بهـرام شـایـد ُبـدن به نیـک و به بد رای باید زدن

4

نـهـادیـم بـر سـر تـو را تـاج زر چنان هـم که ما یافتیم از پدر

1

من بعد حکایت نکنم تلخی هجران کان میوه که از صبر برآمد شکری بود

2

پس از چندین شکیبایی شبی یارب توان دیدن که شمع دیده افروزیم در محراب ابرویت

3

شکیبایی کنم چندانکه یک روز درآید از در مهر، آن دل افروز

4

تا نباید گشتنم ِگرد دِر کس چون کلید بر در دل ز آرزو قفل شکیبایی زدم

1

گـر تـشنـگان بـادیـه را جـان به لب رسید تـو خفته در کجاوه به خواب خوش اندری

2

بـاد بـر بـوی نـسـیـم زلف سنبل در ختن نافه را چندان دهد دم تا جگر پرخون کند

3

گـلـدسـته امـیـدی، بـر جـان عاشقان ِنْه تـا رهــروان غــم را، خـار از قـدم بـرآیــد

4

ماه روزه است و مرا شربت هجران روزی روز توبـه است و تو را نرگس جادو سرمست

1

در دل سنگ کثیف، جواهر معادن و فلزات بیافریند.

2

فیل در زیر برگستوان، مانند حصار پولادین پوییدن گرفت.

3

اگر خواهی که جان از تو دریغ ندارند، تو نان از ایشان دریغ مدار.

4

بهرام تیری به میاِن دو چشمش اندر زد چنانکه تا سوفار در سر فیل شد.

1

خورش خانه را به دست خواليگران مشفق کارآزموده سپردند.

2

مرد خطاکار به سوگندی بلیغ و ضمانی وثیق وی را به خانه آورد.

3

از شمول معدلت و عموم مرحمت او روی به وطن معلوف بازنهاده.

4

فلان نعمتی بی قیاس دارد اگر به حاجت تو واقف شود در قضای آن توقف روا ندارد.

1

اگر چنان بود که به وزارت افتی، محاسبت و معاملت شناس باش.

2

در وقت پیری، جوانی نزیبد چنانکه جوانان را پیری کردن نزیبد.

3

پیر رعنا مباش که گفته اند که پیر رعنا بتر و بپرهیز از پیران ناباک.

4

گفت دستاری دامغانی در قبا باید نهاد، چون من از اسب فرود آیم بر صفحه زین پوشید.