آزمون آنلاین درس10 فارسی یازدهم

1

از چوب خشک میوه و در نی شکر نهاد وز قطره دانه ای ُدرر شاهوار کرد (اغراق)

2

درین گرداب بیپایان منه بار شکم بر دل که کشتی روز طوفان غرقه از بار شکم گردد (تلمیح)

3

نازها کردی و از عجز کشیدم نازت عجزها کردم و از ُعجب ندادی دادم (جناس)

4

دست حسنت پنجه خورشید تابان می برد ترک چشمت تاخت بر ملک سلیمان میبرد (حسن تعلیل)

1

نقد بازار جــــهان بــــنگر و آزار جهان گـــر شـما را نه بس این سـود و زیان ما را بس

2

شــــــــكر ُشكر ز طوطی روان باز مدار دو سه روزی كه بمانده اسـت در این تیره قفس

3

نه چو بلبل منم آن سدره نشیمن شهباز كز هــــوای مــــــلكوت آمـدم اینجا به هوس

4

گـــل عـذاری ز گلستان جهان ما را بس زیــن چـــمن سایه آن سـرو روان ما را بس

1

دال من قدر وصل او ندانستم تو میدانی کنون دانستم و سودی نمیدارد پشیمانی

2

به آنچه میگذرد دل منه که دجله بسی پس از خلیفه بخواهد گذشت در بغداد

3

از دیدە دلسوختگان چهره مپوشان ای آینه هش دار که صاحب نفسی هست

4

بی تو می گویند تعطیل است کار عشق بازی عشق اما کی خبر از شنبه و ادینه دارد

1

سرمنزل فراغت نتوان ز دست دادن ای ساربان فروکش کاین ره کران ندارد (کنایه، استعاره)

2

با هیچکس نشانی زان دلستان ندیدم یا من خبر ندارم یا او نشان ندارد(جناس، استعاره)

3

هر شبنمی در این ره صد بحر آتشین است دردا که این معما شرح و بیان ندارد (اغراق، اسلوب معادله)

4

چنگ خمیده قامت میخواندت به عشرت بشنو که پند پیران هیچت زیان ندارد (حس آمیزی، تشخیص)

1

کنایه – جناس تام - ایهام – استعاره

2

کنایه - جناس ناقص - ایهام - اسلوب معادله

3

تشبیه - جناس تام - مراعات نظیر - ایهام تناسب

4

اسلوب معادله - جناس ناقص - مراعات نظیر – استعاره

1

حریر سرخ بیرق ها گشاده نیستانی به آتش درفتاده

2

یکی ماهپیکر درفش از َبرش به ابر اندر آورده تابان سرش

3

زیرنشین علمت کائنات ما به تو قائم چو تو قائم به ذات

4

چو رایت چنین است مردان کین بخواه و مکن تیره روی زمین

1

گفتمش مهر فروغی به تو روزافزون است گفت من هم به خلافش دل پرکین دارم

2

قرار و خواب ز حافظ طمع مدار ای دوست قرار چیست، صبوری کدام و خواب کجا

3

هرگز دلم برای کم وبیش غم نداشت آری نداشت غم که غم بیش و کم نداشت

4

جانان من برخیز و بشنو بانگ چاووش انک امام ما غم بگرفته بر دوش

1

مسافر عجب است این گل رسیده که او چو برگ سفره بسازد ره سفر گیرد (تشبیه – کنایه)

2

کوه جام الله گیرد ابر لؤلؤ گسترد باغ چون مینو نماید راغ چون مینا شود (استعاره – جناس)

3

تو داری طاق ابرویی که جفتش نیست در عالم تویی آنکس که در عالم به جفت ابروان طاقی (ایهام - جناس تام)

4

باد نوروز از کجا این بوی جان می آورد جان من بیپا به کوی دلستان می آورد (حس آمیزی – تشخیص)

1

ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند مشتاقم از برای خدا یک شکر بخند(تشبیه، استعاره)

2

بوی بهبود ز اوضاع جهان میشنوم شادی آورد گل و باد صبا شاد آمد (حس آمیزی، جناس تام)

3

از کیمیای مهر تو زر گشت روی من آری به یمن لطف شما خاک زر شود (ایهام تناسب، پارادوکس)

4

صد جوی آب بستهام از دیده بر کنار بر بوی تخم مهر که در دل بکارمت (حسن تعلیل، اغراق)

1

الف، هـ، ج، ب، د

2

د، الف، هـ، ج، ب

3

د، هـ، ج، الف، ب

4

هـ، ج، ب، الف، د